Onder zoeken Bailey

Lieve Bailey,

Toen ik vanmorgen naar buiten ging, was Aaron aan het blaffen. Maar wat ik hoorde, was de stilte. De stilte die me keihard liet weten dat jij er niet meer bent. De stilte die me terug liet denken aan de afgelopen tijd. Ongeveer twee en een half jaar geleden heb ik je leren kennen. Gelukkig was jij er, samen met Aaron en konden we met zijn allen naar het bos, Bertil, jij, Aaron, Layka en ik. Zo leerde ik Bertil beter kennen en kwam ik hier na een tijdje wonen. Ik vond je toen soms nog een beetje moeilijk te bereiken. Maar nadat ik je een paar keer eten had gegeven, kon ik ’s avonds rekenen op en knuffelmomentje met jou. Met mooi weer konden we lekker veel buiten zijn, ik in de tuin aan het werk, Aaron en jij er gezellig bij. Af en toe even spelen tussendoor, maar er gewoon zijn was ook goed. Ook toen gingen we nog regelmatig een eindje wandelen. Totdat we merkten dat je minder goed ging lopen. Je begon steeds meer te trekken met je achterpoot en gingen met je naar de dierenarts en later naar een andere dierenarts, om je zo goed mogelijk te helpen. Toen het kouder werd, dachten we dat het fijner voor je zou zijn als je niet meer in de auto mee zou gaan naar de trainingen. Ik vond het wel gezellig dat je lekker bij me binnen kwam liggen, totdat dat je het te warm vond binnen en je lekker op je eigen plekje bleef.

Toen kwam de tijd dat het echt steeds slechter met je ging. Het lopen werd steeds meer slepen, totdat je bijna helemaal niet meer liep. Toen hoorde ik van de mogelijkheid om een opstelling te doen en hebben we dit voor je aangevraagd. Wat ben ik blij dat we dit hebben gedaan, ook al is het heel verdrietig wat eruit kwam. Jij wilde nog wel, maar kon niet meer. Je gaf aan dat je voor mij niet kon gaan, het deed best pijn om dit te horen. Maar nu kon ik je wel vertellen dat je mocht gaan, dat wij voor elkaar zouden blijven zorgen en dat ik niet wilde dat je met pijn verder zou gaan. Een paar dagen later hebben we de dierenarts gebeld. Toen wisten we dat we nog maar een paar dagen hadden om van jou te genieten. Deze dagen hebben we allebei gebruikt om afscheid te nemen. Maar je bleef wel gewoon echt Bailey. Je was Aaron nog te slim en snel af en greep nog even snel een stok uit zijn bek en maakte me zo nog aan het lachen. In die paar dagen werd me ook duidelijk dat je me echt beschermde. Met mij ging je bijna altijd nog mee naar buiten. Als Bertil buiten kwam, bleef je vaker lekker op je plekje liggen en liet je misschien alleen even horen dat je er was. Ik vind het fijn dat we in een redelijk korte tijd, deze band hebben kunnen opbouwen. Tegelijkertijd vraag ik me af of je niet af en toe te veel voor me gaf, terwijl het voor jou misschien niet zo goed was…

De laatste dag ging je ook nog met me mee naar buiten. Toen ik niet gelijk achter je aan liep naar de vijver, keek je me even aan om te laten weten dat ik mee moest lopen. Toen ik eraan kwam, ging jij ook weer verder… Daarna ben ik een appeltaart gaan bakken, omdat je tijdens de opstelling aan had gegeven dat je dat zo lekker vond ruiken. Toen we jou en Aaron appeltaart kwamen brengen, reageerde je gelijk enthousiast. Je hebt heerlijk van de appeltaart gegeten. Ik ben blij dat we die laatste dag nog wat leuks voor je hebben kunnen doen. Wat we daarna moesten doen, was het enige goede wat we nog voor je konden doen, maar het was moeilijk om dat ook zo te voelen. De dierenarts kwam om je een spuitje te geven om je te laten slapen en daarna één om nooit meer wakker te worden. Maar zo gemakkelijk ging het niet. Je bleef doen wat je altijd hebt gedaan, vechten en de controle houden over wat er gebeurde. Nog steeds bleef je Bailey en als een echte Bailey ben je gestorven.

Wat zijn we veel met je bezig geweest. Tegen beter weten in met de hoop dat je je nog weer beter zou gaan voelen. En nu ben je niet meer bij ons zoals we dat gewend zijn. Er zijn vast manieren waarop je ons laten weten dat je niet echt weg bent. Ik hoop dat ik dit kan herkennen.

Lieve schat, bedankt dat je er voor ons was! Bedankt dat je Bertil hebt geholpen in moeilijke tijden en veel fijne tijden met hem hebt gehad. Bedankt dat je samen met ons naar het bos bent gegaan zodat wij elkaar beter konden leren kennen. Bedankt voor de band die we hebben opgebouwd. Bedankt voor alle knuffels. Bedankt dat je ons Aaron hebt gegeven. Bedankt voor alles. Bedankt dat je was wie je was!

Ik zal je nooit vergeten Bailey.

Dikke knuffel,

Ymke

Opstelling Bailey

Ymke heeft de afgelopen dagen een cursus communiceren met dieren gedaan (bij de Zomerhof, www.dezomerhof.nl). Op de laatste dag heeft ze een gesprek gehad met een hondje van een mede cursiste. Dit is heel goed gedaan. Bij alles wat opgeschreven werd dat klopte, werd een roze stip gezet. Ze kwam terug met een papier met behoorlijk wat roze stippen. Heel bijzonder dat dieren zo veel kunnen vertellen. Maar er was meer tijdens de cursus. Er werd ook een opstelling gedaan. Tijdens een opstelling kan er antwoord gegeven worden op een vraag. Het is moeilijk uit te leggen hoe dit gaat, ik zal het in het kort proberen uit te leggen. Er is iemand die een vraag inbrengt, er zijn representanten en er is iemand die de opstelling begeleid. De vraagsteller stelt een vraag en de representanten stellen mensen, dieren, gevoelens, dingen of wat dan ook voor wat van belang is voor de vraag. De representanten staan in de energie van de vraag en geven zo antwoord. Ze spelen geen rol, maar op het moment van de opstelling “vertolken” ze als het ware datgene waar ze voor staan.

Omdat het met Bailey steeds slechter gaat, wilden we graag weten hoe we met haar verder moeten. Haar lichaam wil niet meer mee, maar ze wil nog wel van alles doen. We hebben daarom een opstelling aangevraagd om te vragen of Bailey nog langer wil leven, of dat ze liever wil dat we haar laten inslapen. Ook wilden we weten hoe we haar zo lang als nodig is zo goed mogelijk kunnen helpen. Dit was natuurlijk een idee van Ymke, die vol verhalen terug kwam van de cursus en dacht dat dit dé manier zou zijn om duidelijkheid te krijgen. Bertil wilde het wel proberen, maar was wel sceptisch. Tsja, het is ook niet echt uit te leggen wat zo’n opstelling is. Ook hoefde Bailey zelf niet mee, hoe kan ze ons dan laten weten wat ze wil? Maarja, toch maar proberen, we zullen wel zien hoe het gaat. Dus een opstelling aangevraagd en de dag na de cursus kon er ook nog een opstelling komen, als er genoeg representanten zouden zijn. 2 dagen van te voren waren er nog niet genoeg, een dag ervoor waren er ’s ochtends ook nog niet genoeg mensen. Maar opeens kwamen er toch nog genoeg mensen die zich aanmeldden voor de opstelling. Een dag van te voren kregen we te horen dat het door zou gaan, super!

Dus, vanmorgen alweer naar de Zomerhof vertrokken, waar ook een groep andere mensen kwam, die ons wilden helpen door representant te zijn. Eerst even de ezeltjes begroet, daarna even wat gedronken en vervolgens begon de opstelling. Eerst heeft Bertil uitgelegd wat onze vraag is. Vervolgens werd er gevraagd wie Bailey wilde representeren. Hiervoor stond een vrouw op die vanaf het moment dat Bertil begon te vertellen, pijn kreeg in haar heupen en benen. Toen ze in de opstelling stond, gaf ze eerst heel precies aan waar de pijn zat. Ook zei ze dat het zo druk was, iemand wilde de hele tijd spelen. Dus, hup, Aaron ook in de opstelling. Aaron gaf aan boos en bang te zijn. Ook de artrose kwam in de opstelling, later angst en de dood. Bailey gaf ondertussen aan dat haar rechter achtervoet scheef stond en niet meer normaal neer kon zetten. Dit hadden we van de voren niet gezegd en kon dus niemand weten. Voor ons was het al wel duidelijk dat het echt om Bailey ging. Even later kon ze niet meer staan en ging ze liggen, vlak bij ons. Ze vertelde dat Bertil haar rust geeft en haar maatje is. Ook wilde ze nog wel, maar het ging gewoon niet meer. Maar ze kon niet gaan omdat Ymke haar nodig had. Ook maakte Bailey zich zorgen om Aaron, maar ze wist wel dat Aaron het alleen aan zou kunnen. Dit heeft ze hem ook gezegd. Ymke vertelde Bailey dat ze zonder haar zou kunnen en haar zou kunnen laten gaan als ze zelf aan zou geven dat dit het beste was. Bertil gaf aan dat we goed voor Aaron zouden zorgen en dat het goed was als ze wilde gaan. Bailey gaf aan dat het haar rust zou geven als ze zou sterven, de dood voelde goed. Wel wilde ze dat de dierenarts bij ons zou komen, het was te ver om naar de dierenarts toe te gaan. Ook vindt ze het nog eng omdat ze niet weet hoe het zal gaan. We zullen haar dus precies gaan vertellen wat er gaat gebeuren. Daarna zijn we samen bij Bailey gaan zitten huilen.

Het is voor ons duidelijk. Dit leven hoeft van Bailey niet meer. Ze heeft het goed gehad, maar alles wat ze wil, lukt niet meer. Wat haar nu nog rust kan geven is de dood.. Erg heftig, maar wel mooi om dit zo te horen. Het vermoeden dat Bertil gister had (Bailey had hem aangekeken waardoor hij wist dat ze hulp wilde en dat het klaar is) is dubbel en dwars bevestigd. We laten de opstelling dit weekend nog even bezinken en zullen volgende week de dierenarts gaan bellen.

Het blijft verdrietig, maar toch geeft het wat rust om te weten dat Bailey dit echt graag wil. Nog even van haar genieten, maar wat zullen we haar gaan missen…

28 sept. 2011

 

Bailey,

Het is alweer hopeloos lang geleden dat we iets op de site hebben gezet over (de artritis / artrose van) Bailey. Daarom nu het verhaal maar weer vanaf het begin.

Omdat Bailey slecht begint te lopen en we merken dat ze hierbij ook pijn heeft, gaan we met haar naar de dierenarts. Op de foto’s is te zien dat Bailey artritis / artrose (we weten niet meer welke van de 2 het nou was) heeft. Ze krijgt hiervoor medicijnen, trocoxil. We geven hiernaast ook glucosamine, dit om de gewrichten extra te smeren zodat ze soepeler gaan werken. De medicijnen werken erg goed. Al gauw merken we dat Bailey weer wat beter mee komt en ze laat niet meer merken dat ze pijn heeft in haar achterpoot, erg fijn!

Op de bijsluiter van de medicatie staat dat deze een half jaar gegeven kan worden, volgens de dierenarts staat dit erop omdat het niet langer is getest en kunnen we het rustig langer blijven geven. Toch merken we na een half jaar dat de medicijnen minder lang werken. Aan het begin deed Bailey het een maand lang goed op de medicijnen. Nu merken we dat ze na een week of 3 toch weer een tabletje nodig heeft. Omdat de medicatie niet meer voldoende werkt, besluiten we op een andere manier verder te gaan.

We gaan met Bailey naar een holistisch dierenarts (zij heeft diergeneeskunde gestudeerd en heeft daarnaast kennis van natuurlijke geneeswijzen, zij kijkt naar het dier in zijn geheel). Deze dierenarts geeft aan dat het beter is om te stoppen met de trocoxil omdat Bailey van deze medicatie steeds meer nodig heeft. Naast de goede dingen die het medicijn doet voor de spieren en gewrichten van Bailey, is het niet zo goed voor bijvoorbeeld haar nieren. Als we willen dat we nog wat langer van Bailey kunnen blijven genieten, moeten natuurlijk niet alleen haar achterpoten het goed doen, maar ook de rest van haar lichaam. Dus we stoppen met de medicatie die eerder door de dierenarts was voorgeschreven. Wel blijven we de glucosamine gebruiken. Ook beginnen we met het geven van boswellia (Boswellia is een boom die in India wordt gevonden. Uit de stam wordt hars gewonnen. De hars van Boswellia bevat essentiële oliën met werkstoffen die een gunstige invloed hebben op gewrichten en darmen, www.vitotaal.nl), duivelsklauw (Voor soepele gewrichten en behoud van de beweeglijkheid van de gewrichten, www.vitotaal.nl) en collodiaal zilverwater (een natuurlijk antibioticum zonder bijwerkingen). Het collodiaal zilverwater krijgen we van een collega, bedankt René! Verder wordt Bailey behandeld met de Multi Wave Oscillator (De wetenschappers gaan er van uit dat iedere cel zijn specifieke trilling heeft. Wordt een orgaan of een deel van het lichaam beschadigd, ontstoken of ziek, dan is de trilling van die cellen lager. De MWO zendt precies het gamma aan electro magnetische golven uit dat past bij het menselijk of dierlijk energieveld. Alle cellen nemen exact die trillingen op die zij nodig hebben. Gezonde cellen worden versterkt en verstoorde cellen gestimuleerd om op de juiste frequentie te gaan werken. De MWO werkt met lichttherapie, electro magnetische golven en trillingen. Virussen, schimmels en bacteriën die niet in het lichaam thuishoren worden vernietigd, afvalstoffen afgevoerd en het immuunsysteem herstelt zich. Het is algemeen bekend dat stress, angst, verdriet, woede, slechte voeding, milieuvervuiling et cetera het immuunsysteem verzwakken. Daarnaast zendt de MWO voortdurend frequenties uit die een helend effect hebben op het totale lichaam, waardoor de gezondheid toeneemt en pijn afneemt óf helemaal verdwijnt, www.dewegnaarjehart.nl).

Ging Bailey voor deze behandeling met sprongen achteruit, dit lijkt nu wat langzamer te gaan. Na een tijdje lijkt het proces zelfs stil te gaan staan. We krijgen beetje bij beetje wat hoop dat we toch nog een poos van Bailey kunnen blijven genieten.

Maar na een paar maanden wordt deze hoop weer minder. Bailey krijgt toch weer steeds meer last van haar achterpoot en begint steeds meer te slepen. Ook begint ze oud te worden, we merken dat ze meer slaapt en dat ze minder snel reageert wanneer er buiten geluiden zijn (waar Aaron direct op reageert).

Op dit moment loopt Bailey af en toe kleine stukjes, verder sleept ze haar achterpoten mee. Een heel naar gezicht en het zorgt er ook nog eens voor dat ze allemaal wondjes op haar achterpoten krijgt.

Het idee dat we Bailey binnenkort zullen moeten laten gaan komt steeds vaker in ons op. Maar gelukkig heeft ze nu nog regelmatig momenten waarop ze blij lijkt. Ze blijft af en toe spelen met Aaron, ze heeft haar manier gevonden om dit ook liggend te kunnen doen. Ook gaat ze meestal nog graag met ons naar het gras buiten. Ook is ze dat laatste tijd extra knuffelig, gelukkig is knuffelen iets wat wij in ieder geval wel met haar kunnen doen! Ook is ze altijd enthousiast als we met haar naar buiten gaan, ze wil graag mee, maar het lukt niet meer zo goed. Dan doen we gewoon wat rustiger aan.

Deze momenten zorgen ervoor dat wij denken dat Bailey het nog goed genoeg heeft om nog een tijdje bij ons te blijven. Wij hopen en doen er alles aan om dat zo lang mogelijk zo te houden!

 

01 okt. 2011

 

 

                    

            

 

01 oktober 2011

14.50 uur 

                                                                                                      

hond Bailey

      

*08 september 2001          

          

     woont bij Bertil & Ymke in Collendoorn,

 

 

 

 

 

 

 

Toen jullie niet thuis waren is Bailey jarig geweest, ze weet dit wel en vond het vreemd dat niemand haar feliciteerde. Niet dat hier nu erg veel aandacht aan werd besteed de voorgaande jaren, maar het werd wel altijd genoemd.

 

Bailey is heel actief en houdt ontzettend van het buitenleven.

Ze ligt liever buiten dan binnen, ze vind wandelingen maken heerlijk.

 

Ze luistert erg goed, ze wilt immers haar verzorgers plezieren.

 

Bailey ‘s gehoor is optimaal ontwikkelt, je zou haast zeggen dat haar gehoor hoog sensitief is. Hierdoor hoort ze soms dan ook muziek in de verte wat haar wel eens op de zenuwen werkt. Het lijkt net of die muziek uit een ander huis komt, van iemand vandaan die de muziek vrij hard heeft staan, moderne muziek. Hier kan Bailey redelijk nerveus van worden.

 

Er zijn meerdere hond bij Bailey in de buurt, ook kleinere honden.

Zelf blaft Bailey niet zo vaak, wel heeft ze de neiging om mee te blaffen met de andere honden uit de buurt. Met name die kleinere honden blaffen erg vaak.

Bailey laat me een blaf horen van een jack Russel/boeren fox achtige, het lijkt erop dat als deze hond blaft, de hele buurt dan gaat blaffen.

Bailey hoort ook een man en een vrouw vrij duidelijk praten, waarschijnlijk een van jullie buren, oudere mensen.

 

Bailey houdt ontzettend veel van jullie, ze trekt het meest naar Bertil, Bertil is duidelijk de roedelleider, Ymke staat gelijk aan Bailey, zo ziet Bailey het in ieder geval.

 

Ze is een tijd lang vrij dominant geweest. In de loop der jaren heeft ze het leiderschap wel aan Bertil “over gedragen” dit vond ze uiteindelijk toch wel makkelijker daar Bailey niet geboren is voor het leiderschap, hierdoor ging ze veel beter in haar vel zitten.

Nu weet ik niet precies wat Bailey hiermee bedoelt, maar het lijkt erop dat Bailey bedoelt dat ze in de beginjaren op gehoorzaamheids cursus heeft gezeten, hier moest ze o.a. aan de riem volgen, en iemand maakte zo snel bochten dat Bailey hier soms wat duizelig van werd.

Ze volgt graag, toch, als je haar ook maar de kans geeft dan wilt ze toch baas zijn, ze geeft soms met tegenzin de regie uit handen, soms wilt ze dan ook nog wel eens aan de riem te trekken, ondanks dat Bailey heel goed weet wat van haar verwacht wordt.

 

Ze vind van zichzelf dat ze redelijk goed met andere honden kan optrekken, alleen is het zo dat er ook wel honden bij haar in de buurt zijn die ze gewoon niet leuk vind.

Bailey kan goed los lopen en ze speelt ook graag met andere honden, nu niet meer zo, alhoewel ze er wel energiek genoeg voor is, maar ze vind het rond lopen, snuffelen, en alles bekijken fijner dan heel erg speels omgaan met andere honden.

 

Er is bij Bailey nog een herder in de buurt, nu is het me niet helemaal duidelijk of jullie wel eens samen met Bailey en die hond gaan wandelen, of dat deze hond bij jullie heeft gewoond, die andere hond is een reu en het maatje van Bailey, ze zijn aan elkaar gewaagd.

 

De mensen die op Bailey hebben gepast tijdens jullie afwezigheid verwende haar maar tegelijkertijd waren ze ook wel streng.

Het gebeurt niet zo vaak dat Bailey door andere mensen wordt uitgelaten of dat Bailey naar andere mensen toe gaat, ze vind dit trouwens niet erg. Wel mist ze dan haar roedelleden, toch begrijpt ze heel goed dat ze wel weer terug komen.

Bailey vond het heel duidelijk wat jullie haar uitlegde, dit nam de onrust bij haar weg.

Auto rijden vind ze heerlijk en ze vond het daarom ook wel jammer dat ze niet mee mocht.

 

Bailey ligt graag in de tuin, als ze naar binnen gaat dan is het hoofdzakelijk om haar verzorgers te begroeten of om te eten. Buiten liggen vind ze helemaal het einde, toch ligt ze ook graag aan de voeten van de verzorgers, als deze op de bank t.v. aan het kijken zijn of als er bezoek is, maar ze ligt ook wel graag op haar eigen plek.

Bailey laat me een mand naast de bank zien, het is een lange muur en daar tegenaan staat haar mand. Dit is heel eigen voor haar.

De woonkamer waar Bailey nu woont is vrij licht, Bailey geeft aan dat ze niet altijd daar heeft gewoond. Zover als ze zich nog kan herinneren was haar vorige woonkamer iets kleiner.

 

Tijdens de communicatie met Bailey krijg ik het gevoel dat bij Bailey, als je achter haar staat, aan de linker kant haar onderrug iets zwakker is, ik krijg zelf wat steken op die plek, het kan dus heel goed van mijzelf af komen maar het is ook goed mogelijk dat dit van Bailey af komt. Voor mij lijkt het niets ernstigs en als het van Bailey afkomt is dit wellicht bij jullie al bekent dat ze daar wat last van heeft.

 

Ze begint iets meer last te krijgen van tandsteen, maar over het algemeen is haar gebit altijd vrij goed geweest, wel heeft ze een keer aan haar gebit, aan de rechterkant boven net naast haar kiezen, een ontsteking gehad, dit trok wat door naar haar oog waardoor dit oog wat kleiner leek. Dit is in het verleden geweest.

 

Bailey gaat graag het water in, alhoewel ze het zwemmen zelf niet zo leuk vind, maar ze vind het wel fijn om achter stokken aan te rennen en als deze dan het water in gegooid wordt om daar dan achterna te springen.

Ze laat me ook golven zien, ik neem aan dat ze toch regelmatig mee genomen wordt naar de zee, ze gaat ook wel in die golven maar echt zwemmen hoeft voor haar niet zo.

 

In het verleden is ze wel eens aan de fiets mee geweest, hier werd ze wel moe van en vond dit zwaar, zwaar omdat ze op verschillende dingen moest letten, wel deed dit haar goed, het fietsen gebeurde niet regelmatig, zomaar een enkele keer.

Ook zie ik Bailey naast een vrouw rennen, erg onduidelijk, kan het zijn dat Ymke gaat joggen en Bailey dan meeneemt? Het rennen kan natuurlijk ook met spelen zijn, toch krijg ik de indruk dat er een vrouw jogt en Bailey dan mee gaat.

 

Krijg veel open vlaktes te zien, meer dan bos. Bailey wandelt meer op open vlaktes, heide of duinen, dan in bos.

 

Bailey hoort wel eens kinderen in de buurt, maar het kan ook heel lang stil zijn, het kan zijn dat die kinderen alleen in de buurt zijn als ze op bezoek zijn.

 

Ze vind zichzelf heerlijk in d’r vel zitten, heeft het heel goed naar haar zin.

 

Ze is al eens gestoken door een bij of wesp waardoor ze iets zwaarder ging ademhalen, nu weet ik niet of dit bij jullie bekent was, het is in ieder geval weer uit zichzelf over gegaan.

 

Bailey vind heel veel dingen fijn; borstelen vind ze prettig, nagekeken worden op teken vind ze fijn, alles wat met aandacht te maken heeft vind ze gewoon geweldig.

 

Ze krijgt hoofdzakelijk brokken te eten, toch laat ze me ook eten zien waar vocht overheen gegooid wordt, weet niet waarom Bailey me dit laat zien, misschien heeft ze dit al eens te eten gekregen en vond ze het gewoon heel lekker.

 

Tijdje geleden is Bailey omgezwikt met haar rechter voorpoot, hier heeft ze soms nog wel last van.

 

De laatste tijd wordt Bailey wel wat sneller moe, krijg niet het gevoel dat dit direct met haar leeftijd te maken heeft.

Ik wil voor nu dan ook stoppen met het communiceren en ik wil Ymke vragen of ik over een x aantal dagen, nogmaals met Bailey mag communiceren, zodat ik verder kan gaan met de communicatie.

 

Bailey ik vond deze communicatie heel fijn en hopelijk krijg ik van Ymke de goedkeuring om nogmaals met je in contact te mogen komen zodat we misschien een iets diepgaander gesprek kunnen voeren.

 

Dag mooie Bailey!

11 okt. 2011

 

 

                    

            

 

11 oktober 2011

10.45 uur

                                                                                                      

hond Bailey

      

*08 september 2001          

          

     woont bij Bertil & Ymke in Collendoorn,

 

 

 

 

 

 

Bailey hoort nog erg goed, wel krijg ik de indruk dat haar rechteroor meer doffe geluiden hoort terwijl haar linker oor nog helemaal goed is.

 

Bailey kan heel wisselend gedrag vertonen, het ene moment is ze heel energiek en dan lijkt het of ze de hele wereld aan kan, maar ze kan ook heel passief zijn, dan komt ze wat ziekelijk en down over.

 

Aan Bailey ’s nek, aan de rechterkant, voel ik wat steken bij de wervels, zo halverwege tussen de schedelaanzet en haar schouders.

Aan haar linkerkant bij de heup voelt het ook niet helemaal fijn aan, af en toe heeft ze hier ook steken en het wordt met regelmaat erg warm op die plek.

 

Haar tuin grenst aan, het lijkt op, een struikachtig bos en daar achter zie ik wat velden.

Zoals Bailey me het laat zien is het huisje waar Bailey in woont een vrijstaand huisje, een soort van woonboerderijachtig huis lijkt het.

 

Het zicht van Bailey komt wat wazig over. Steeds weer zie ik een insulinespuitje, het lijkt een beetje erop dat Bailey, ja, last van suiker heeft of iets dergelijks, het is gewoon heel moeilijk vast te stellen, haar zicht is in ieder geval niet meer zo scherp als dat het geweest is.

Wel voel ik dat Bailey een oudere hond is, zoals dat haar hart niet meer de jongste is, waardoor, dat als ze eens een zware activiteit heeft verricht, ze meer steken aan haar hart heeft. Dit wijdt ik eerder aan haar leeftijd dan aan een lichamelijke klacht.

 

Ze is wel een hele vrolijke hond, komt graag voor een knuffel naar je toe, maar gaat ook heel graag haar eigen weg.

 

In haar jongere jaren was ze zo vol levenslust en wilde alles heel graag ontdekken. Bailey was naar heel veel dingen erg nieuwsgierig waardoor ze zichzelf ook wel eens in de problemen bracht. Ze was, en is nog steeds, geen stoute hond maar ze was wel een lang leve de lol hond en pakte graag eens iets uit de papierbak of kauwde wel eens op een doos, ook zie ik haar lopen met een schoen in haar mond, krijg wel het vermoeden dat ze als jonge hond wel eens op een schoen heeft gekauwd.

Ze is naar alles en iedereen nieuwsgierig, snuffelde veel, gebruikte haar neus heel goed, en dit doet ze nu nog.

 

Toch zie ik wel weer een driezitsbankje, en daarnaast een mand, ook kan dit de werp kist zijn geweest. Bailey ligt heel veel buiten, ik krijg de indruk dat Bailey hoofdzakelijk buiten woont.

 

Heeft Bailey al eens acupunctuur gehad? Ik zie namelijk allemaal naaldjes op Bailey, het kan natuurlijk ook die insuline zijn waar ik het al eerder over heb gehad.

 

Bailey is nog steeds niet heel erg toegankelijk voor mij. Ze is vrij eenkennig, wel is ze graag onder de mensen.

Bailey springt ook een beetje van de hak op de tak, er is een werp kist in huis maar dan zie ik het weer in een schuurtje staan, ze laat mij vier pups zien, toch zie ik maar 3 pups aan haar tepels liggen.

Bailey liet mensen bij haar pups toe, wel was ze altijd heel alert en het liefst werd ze gewoon met rust gelaten.

Ja, ik zie maar 3 pups bij haar.

Bailey zelf denkt dat het twee teefjes en een reutje was. Ze weet dat alle drie goed terecht zijn gekomen, ze had een hele goede band en weet dat het goed gaat met ze, wel vermoed ikzelf dat er 1 niet meer leeft.

Zelf heeft ze ook het vermoeden dat het reutje nog bij haar in de buurt woont, dit was ook de kleinere uit het nest en had ze het meest een binding mee, kan natuurlijk zijn dat dit in Baileys ogen haar zorgenkindje was.

 

De steken in de nek worden steeds erger, ik denk dus wel dat het iets chronisch is, de pijn trekt soms iets door naar de rechter schouder, Bailey zelf laat hier niet veel over los.

Ze krijgt een tabletje die ze in de maag voelt, niet zozeer een misselijk gevoel, eerder een gevoel van; als ik nu niet eet wordt het me slecht.

 

Bij Bailey heb ik de chakra’s behandelt, bij de hartchakra heb ik lang moeten werken en ook bij de buikchakra ben ik lang bezig geweest.

Tijdens de behandeling van de buikchakra kreeg ik wel het gevoel dat ze iets aan haar baarmoeder heeft of heeft gehad, maar dit is voor mij natuurlijk heel moeilijk om te vermelden omdat ik er uiteraard helemaal naast kan zitten, maar omdat jullie vroegen naar haar lichamelijke klachten wilde ik het wel vermelden, toch zou ik er niet al te veel waarde aan hechten, ik ben immers geen dierenarts en ik kan er helemaal naast zitten, het is absoluut niet mijn bedoeling om jullie ongerust te maken, en het kan totaal niets te betekenen hebben, maar als het niet bekent is bij jullie zou je het wel even in de gaten kunnen houden.

 

Even terug te komen op de woning, de keuken is apart van de woonkamer, lijkt op een gesloten keuken met redelijk veel ramen. Plavuizen op de vloer. Vrij grote woonkamer. Schaars ingericht, niet overdadig aan meubilair.

En als Bailey gaat liggen zie ik haar languit midden in de woonkamer neerploffen.

 

Bailey heeft er wederom genoeg van en ik neem dan ook maar liefdevol afscheid, dag lieve Bailey!